بررسی ویسکوزیته عصاره گیاهان دارویی سنتی کاهنده قندخون و ارتباط آن با انتشار گلوکز در In vitro

  مقدمه: در بیماری دیابت از داروهای شیمیایی و نیز داروهای گیاهی برای کاهش قند خون استفاده می‌شود. یکی از مکانیزم‌های کاهش قند خون ممانعت از جذب گوارشی گلوکز می‌باشد. ویسکوزیته مواد غذایی می‌تواند در کاهش جذب گوارشی گلوکز نقش داشته باشند.   هدف: هدف از این تحقیق بررسی ویسکوزیته تعدادی از گیاهان کاهنده قند خون و اثر آنها بر انتشار گلوکز از غشاء دیالیز درin vitro بود.   روش بررسی: پس از تائید یازده گیاه سنتی کاهنده گلوکز خون، عصاره آبی آنها تهیه شد. ویسکوزیته عصاره‌های گیاهی توسط ویسکومتر اندازه‌گیری شد. چهار غلظت متفاوت از عصاره گیاهان درون کیسه دیالیز دارای D - گلوکز‌ M 22/0 ‌اضافه شد. ‌کیسه دیالیز فاقد عصاره و دارای D - گلوکز M 22/0 به عنوان کنترل درنظر گرفته شد و در دمای آزمایشگاه غلظت گلوکز مایع خارج کیسه دیالیز در فواصل زمانی 2 ساعت به مدت 24 ساعت با استفاده از روش گلوکز اکسیداز اندازه‌گیری شد. مساحت زیر منحنی (AUC) با به کارگیری قانون ذوزنقه‌ای محاسبه شد.   نتایج : بیشترین ویسکوزیته مربوط به غلظت 50 گرم بر لیتر عدس تلخ (64/1) و تلکا (46/1) میلی‌پاسکال ثانیه بود. بالاترین میزان بازداری خروج گلوکز از لوله‌های دیالیز مربوط به عصاره‌های 50 گرم بر لیتر اکالیپتوس گلوبوز ‌(82 درصد) بود. با کاهش غلظت عصاره، میزان بازداری گلوکز کاهش یافت ولی با کمترین غلظت هر عصاره نیز، خروج گلوکز از کیسه دیالیز نسبت به کنترل کمتر بود. نتیجه‌گیری : عصاره‌های گیاهی کاهنده گلوکز خون، انتشار گلوکز را در مدل آزمایشگاهی کاهش داد.‌ به نظر می‌رسد ویسکوزیته در میزان بازداری گلوکز مؤثر باشد ولی این در مورد اکالیپتوس گلوبوز مشاهده نشد که احتمالاً علت دیگری در این مورد نقش دارد.